Prawa Keplera

Z Astropedia
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania

Prawa Keplera – prawa opisujące ruch ciał niebieskich, odkryte przez niemieckiego astronoma Jana Keplera.

1-sze prawo Keplera[edytuj sekcję | edytuj kod]

Orbita każdej planety jest elipsą, a Słońce znajduje się w jednym z ognisk tej elipsy.
1. prawo Keplera.JPG
  • a – półoś wielka;
  • b – półoś mała;
  • F1, F2 – ogniska.

2-gie prawo Keplera[edytuj sekcję | edytuj kod]

Promienie wodzące planet zakreślają w równych odstępach czasu równe pola.
2. prawo Keplera.JPG
  • P1 = P2 = P3 – pola, zakreślane przez promienie wodzące planet (w jednakowym czasie).

Z 2-ego prawa Keplera wynika, że prędkość liniowa nie jest stała, stała jest ich prędkość polowa. Największa prędkość liniowa jest najbliżej Słońca, natomiast najmniejsza najdalej od Słońca.

3-cie prawo Keplera[edytuj sekcję | edytuj kod]

Kwadraty obiegu planet wokół Słońca są proporcjonalne do trzecich potęg ich średnich odległości od Słońca.


<math>T^2</math> ~ <math>a^3</math>


<math>\frac{T^2_1}{a^3_1}=\frac{T^2_2}{a^3_2}=\text{const}</math>
  • T – okres obiegu;
  • a – średni promień orbity.