Czarna dziura

Z Astropedia
Przejdź do nawigacjiPrzejdź do wyszukiwania
Symulacja czarnej dziury o masie 10 mas Słońca widzianej z odległości 600 km na tle Drogi Mlecznej

Czarna dziura – obiekt na tyle zniekształcający continuum czasoprzestrzeni, że nawet światło nie może opuścić jego powierzchni.

Powstawanie[edytuj sekcję | edytuj kod]

Gwiazdy o masie powyżej 8 Słońc pod koniec życia wybuchają jako supernowe. Niekiedy pozostałością jest niezwykle gęsty pulsar, kiedy indziej pozostaje obiekt o tak silnym przyciąganiu (prędkość ucieczki przekraczająca prędkość światła), że nic nie może się stamtąd wydostać. To właśnie jest czarna dziura.

Parowanie[edytuj sekcję | edytuj kod]

Łączenie się dwóch czarnych dziur

Kiedy obiekt trafi pod horyzont zdarzeń, jego los pozostaje nieznany dla zewnętrznego obserwatora. Stephen Hawking udowodnił, że jeżeli uwzględnić efekty kwantowe, to istnieje skończone prawdopodobieństwo, iż jakaś cząstka może znaleźć się na zewnątrz horyzontu. Czarna dziura traci więc masę. Obrazowo mówi się, że czarna dziura paruje.

Osobliwość[edytuj sekcję | edytuj kod]

Według teorii Hawkinga, w pewnym momencie obiekty wciągnięte przez czarną dziurę trafiają do miejsca niezwykle małego i niezwykle gęstego. Punkt ten zwany jest osobliwością. Współczesna nauka nie potrafi opisać zjawisk fizycznych zachodzących w osobliwości.


Galeria[edytuj sekcję | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj sekcję | edytuj kod]